بحث و نتیجه گیری مبحثهای مطرح شده پیرامون تربیت مذهبی فرزند
نماز خواندن در دین مبین اسلام اهمیت شایانی دارد. نماز ستون دین معرفی شده و آدمی را از زشتیها و منکرات باز میدارد، چرا که حق تعالی در قرآن میفرماید: “ان الصلوه تنهی عن الفحشاء و المنکر". از سوی دیگر، برای حفظ ارزش والای نماز، علی (ع) در محراب و حسین بن علی (ع) در صحرای مالامال از عشق کربلا به شهادت رسیدند. خداوند میفرماید: “اَقم الصلوة لذکری"، نماز را برای ذکر من بر پا دار و ذکر را زمینه لازم برای ارائه لطف دانسته و فرموده:” واذکرونی اذکر کم"، مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم و مراد از یاد، برخوردار کردن بندگان از الطاف مزید خویش است. نماز رمز دست یافتن به فلاح و رستگاری است: ” قد افلح المومنون الذین هم فی صلوتهم خاشعون.” و اگر انسانها ایمان بیاورند خدا درهای رحمت و برکت را از آسمآنها و زمین برآنها میگشاید و لذا فرمود: “و لو ان اهل القری آمنوا واتقوا لفتحنا علیهم برکات من السماء و الارض". نماز رمز این گشایشها و برکت هاست و مددکارانسان در شرایط سخت محسوب میشود. بیهوده نیست که ابن سینا این فیلسوف بزرگ مسلمان به هنگام برخورد با مشکلات و مسائل پیچیده ای که قادر به حل آنها نبود رو به سوی خالق میکرد و نماز میخواند و به برکت این نماز، خداوند مساعدت مینمود و معما گشوده میشد. رمز این حرکت و تلاش ابن سینا را میتوان در این آیه کریمه یافت که میفرماید: “اِستـَعینوُا بالصَبر و الصَلوة “. یعنی از نماز و روزه کمک و استعانت بجویید. پس نماز را یاوری قدرتمند و حاوی فواید دنیوی و اخروی فراوان بدانیم. با چنین نگرشی باید به تشویق و ترغیب کودکان بپردازیم تا این عبادت حیات بخش از کودکی با وجود آنهاعجین گردد وسلامت دین و دنیا و جهان آخرت آنان در پرتو آن تأمین شود. والدین نیز برای تحقیق این امر در نزد ذات باری صاحب اجر خواهند بود.